Linda Ronstadt In recensies werd ze steevast Southern Belle of La Ronstadt genoemd. Ze is die al te betuttelende koosnaampjes lang ontstegen. De diversiteit van haar werk, de onafhankelijkheid waarmee ze altijd haar eigen smaak en kunde heeft gedemonstreerd, de meesterwerken die ze in de loop van de jaren heeft afgeleverd – je kunt alleen maar bewondering voor deze vakvrouw hebben. Dat niet al haar stijlexperimenten bij iedereen in de smaak vallen is een risico dat ze graag loopt.
En dat haar oude fans in hun hart haar sentimentele countryrock het meest blijven waarderen, wie zal het ze kwalijk nemen?
Haar album Winter Light uit 1993 blijkt in 1996 winterhard te zijn. Het heeft de tand des tijds wonderwel doorstaan. De prachtige uitvoering van Heartbeats Accelerating (Anna & Kate McGarrigle), een imponerend I Just Don’t Know What To Do With Myself en de spaanstalige cover van Tish Hinojosa’s Adonde Voy alleen al zorgen voor een hartverwarmend album. En in A River For Him, geschreven door Emmylou Harris, weet La Ronstadt op magistrale wijze het origineel te overtreffen… Een enkele ongeïnspireerde Beach Boys cover als Don’t Talk vergeven we haar graag. De hoesfoto (hoe heet zoiets bij een CD?) suggereert dat de zangeres binnen staat, door een beregende of half beslagen ruit naar buiten kijkt, belicht door het winterlicht – de luisteraar staat onzichtbaar naast haar. Buiten is het koud, binnen evenzeer. Toch is er een verschil. Binnen blijft er hoop: And though I’ll crie when he’s gone, I wont die… Met Winter Light slaat Linda Ronstadt misschien geen nieuwe wegen in – de zeventiger jaren blijken minder ver weg dan gedacht – toch is deze cd voor al haar fans de moeite waard. (PR – 2-11-1996)